Miniaturowy przyrząd wykonany z bakelitu nie przypomina zupełnie nowoczesnych temperówek do kredek i ołówków. Kształt obudowy przywodzi na myśl raczej formę klasycznych odbiorników radiowych z pionierskich czasów radiofonii… a wysuwana szufladka zbierająca wiórka nawiązuje do dawnych ręcznych młynków do kawy. Projekt z lat 30. XX wieku. Ostrzenie ołówków lub kredek w drewnianych osłonach, polegało na umieszczeniu temperowanego egzemplarza w specjalnym uchwycie, który przesuwał się wzdłuż osi ołówka/kredki na prowadnicach. Mechanizm ostrzący wprawiany był w ruch przekładnią z korbką, która obracała stalowe żarna ostrzące. W miarę temperowania ołówek przesuwał się w kierunku wnętrza przyrządu. Urządzenia tego typu nie wymagały obracania ostrzonego egzemplarza, ponieważ obracał się mechanizm ostrzący.