Pierwszy magnetofon kasetowy został zaprezentowany przez Philipsa w roku 1963. Było to niedługo po opatentowaniu taśmy magnetofonowej umieszczonej w kasecie, wyjątkowego wynalazku Philipsa, który przyczynił się do zrewolucjonizowania rynku amatorskich (a wkrótce także profesjonalnych) urządzeń służących do zapisu magnetycznego dźwięku. Magnetofon otrzymał symbol EL 3300, a jego forma stylistyczna stała się inspiracją dla wielu innych firm produkujących amatorski sprzęt audio w nowej klasie. Przy okazji stworzony został symbol, ikona produktu kojarzonego do dziś jako „klasyczny magnetofon kasetowy przełomu lat 60. i 70.”, czyli prostopadłościan o niewielkich gabarytach (Philips 3300-02: 200mm x 115mm x 55mm), w którego środkowej części umieszczono kieszeń kasety z ręcznie otwieraną pokrywą. Powyżej znajduje się ozdobny panel kryjący głośnik magnetofonu, poniżej przełączniki funkcji zapis/nagrywanie/przewijanie oraz wskaźnik wysterowania poziomu sygnału, służący też jako tester stanu baterii. Charakterystyczną cechą pierwszych modeli magnetofonów kasetowych Philipsa jest brak popularnych w późniejszym czasie klawiszy operacyjnych. W zamian za to w modelach 3300-02 użyto czegoś na wzór… joysticka, przy pomocy którego można włączać odtwarzanie (ruch „do góry”) lub przewijanie (ruch odpowiednio „w prawo” albo „w lewo”). Do uruchamiania funkcji „zapis” służy osobny, umieszczony po lewej stronie niewielki przycisk. Jak bardzo popularnym było to rozwiązanie, okazało się niedługo później, gdy inni producenci zaczęli je stosować w swoich konstrukcjach.